Artikelen

De mensen van het Pinetum

Interview Simon Arnoldussen - Pinetum Blijdenstein - 08-09-2021

De mensen van het Pinetum

Door: Andrea de Jong

Simon, hoelang werk je al bij Pinetum Blijdenstein?
Sinds februari 2017, dus al 4,5 jaar. Een jaar of vijf daarvoor liep ik stage bij Kasteel Sypesteyn voor de middelbare school. De tuinbaas van Sypesteyn Henny van der Wilt kende Hans (van Roon, tuinbaas van Pinetum Blijdenstein, red.) en op een dag zei ze: ‘Kom, we gaan een keer naar het Pinetum, dat vind jij vast ook een leuke tuin om te bekijken. Hans de tuinbaas is heel aardig, hij geeft ons dan vast ook een rondleiding.' We zijn toen hiernaartoe gefietst vanuit Loosdrecht. En na de rondleiding zei Hans tegen me: ‘Als je hier ooit wil komen werken, bel je me maar.' Een paar jaar later leek het me inderdaad leuk om hier te werken, en Hans zei: ‘kom maar.'

Wat vond je van het Pinetum die eerste keer?
Superleuk. Ik kende Sypesteyn meer als siertuin, waar het Pinetum iets meer wetenschappelijk is aangelegd en dat vond ik heel interessant. En de tuin is natuurlijk heel erg mooi. Het is eigenlijk gewoon een heel grote bomenverzameling. Alles is netjes geordend en uitgezocht en heeft een labeltje. Het verzamelaspect, dat vind ik leuk.

Wat doe je hier zoal?
Veel onderhoudswerk. Onkruid weghalen, boomspiegels en paden strak en netjes maken, gras maaien, snoeiwerk. Ik werk ook in de kas. Wanneer Hans daar de hogere bomen snoeit, voer ik de takken af met de aanhanger. Laatst hebben we nieuwe compost gestrooid in de kas, moest ook weer gebeuren. Ik hou de kasvijver schoon en voer de vissen, haha. O ja, in de lente zetten we de subtropische naaldbomen - Podocarpus, Araucaria, Wollemia - in hun pot buiten en voor de winter weer terug in de oranjerie, om daar iets warmer te overwinteren. En de cycadeeën, die nu nog lekker buiten staan, gaan dan natuurlijk weer de kas in. Er is genoeg te doen!

Wist je al veel over bomen, voor je hier begon te werken?
Ik wist al redelijk wat over planten en bomen, maar vergeleken met bijvoorbeeld Rob (Kruit, collectiebeheerder Pinetum, red.) ben ik wel echt een leek. Sinds ik hier werk gaat het herkennen van soorten en kenmerken veel beter. Dan fiets ik ergens en weet ik: o wacht, dit is die-en-die boom, want hij heeft dit kenmerk en die andere niet…

Hoe heb je die kennis opgedaan?
Ik leer veel van Hans en zoek zelf veel op. Als ik hier ben en een vraag heb, stel ik hem aan Hans. Er staat hier bijvoorbeeld een Abies amabilis 'Spreading Star', een cultivar die hier is ontstaan. Daarnaast staat een andere Abies, waarvan de naalden erg lijken op die van de ‘Spreading Star'. Ik was benieuwd of het dezelfde boom is en vroeg het Hans. Hij liet me zien dat ze toch heel anders zijn, omdat de ‘Spreading Star' aan de bovenkant van zijn takken naalden heeft en aan de onderkant geen, waar bij die andere Abies alleen naalden horizontaal op de tak groeien. Dat soort dingen.

Wat vind je hier zo fijn?
Pfoeh. Het is hier om te beginnen heel gezellig. En ik word erg blij als het gras langs de paden weer netjes gesneden is en de boomspiegels er weer mooi bij liggen. Dat geeft toch wel voldoening! Rondrijden met de trekker is ook altijd leuk. Lekker rondscheuren. En het gras maaien vind ik ook tof om te doen. De tuin is natuurlijk gewoon prachtig, en heerlijk rustig.

Wat doe je graag als je niet hier bent?
O, ik schilder en teken heel graag met olieverf. Doe ik ook al heel lang. Vroeger heb ik wel werk verkocht, maar tegenwoordig doe ik het lekker voor mezelf. Ik heb ook een poos antieke prenten ingekleurd voor Copernicus, dat er helaas niet meer is. Negentiende en achttiende eeuwse - soms zeventiende eeuwse - kopergravuresen litho's. Die kleurde ik in met aquarel en hij verkocht ze dan voor meer geld. Ik ben ook een paar keer in de week op mijn volkstuin te vinden die ik sinds een jaar of vier heb. Ik kweek graag groenten en fruit.

Wat vind je zo leuk aan groenten telen?
Dat je het zelf kan opeten natuurlijk, en dat je ook dingen kan kweken die je niet zo snel in de winkel ziet. Ik heb bijvoorbeeld kardoen staan. Dat lijkt heel erg op artisjok. Je kunt het ook zo eten, althans, alleen de bladeren. Die bleek je en eet je. Ik ben er alleen nog niet over uit of ik het nou echt lekker vind, maar het staat wél leuk in de tuin, haha.

Bleek je nog meer dingen?
Ja, paardenbloemen. Dat heet dan molsla. Je zaait de bloemen op een rij en als ze dan opkomen, gooi je er aarde overheen zodat de zon er niet meer bijkomt en ze dus worden gebleekt. Zo worden de blaadjes minder bitter en kun je ze eten. Het smaakt een beetje fris. Witlof wordt ook in het donker gekweekt. Door het gebrek aan zonlicht produceert de witlof geen chlorofyl en krijgt het zijn witte kleurtje. Witlof behoort tot de chicorei en is ook een composiet, net als de paardenbloem. Je zou paardenbloemen ook gewoon in een donkere ruimte kunnen kweken.

Je hebt ook wel wat groentekennis paraat! Hoe doe je die op?
Ik lees veel. Ik vind het leuk om allemaal op te zoeken. Als ik ergens een vraag over heb of benieuwd naar ben, dan duik ik er helemaal in. En ik onthoud het gelukkig vrij goed. Maar ik heb het soms ook wel eens mis, hoor. En als ik weet dat ik ergens een boek over heb, pak ik liever eerst dat dan dat ik op Google kijk. Wat ik namelijk merk is dat je in een boek vaak uitgebreidere informatie vindt dan bijvoorbeeld op Wikipedia. Het gaat gewoon wat dieper in de informatie.

Wat roept nog meer echt ‘Simon'?
Boeken. Voornamelijk informatieve boeken, geen literatuur maar non-fictie over allerlei verschillende onderwerpen. Planten, paddestoelen, treinen, klokken… Laatst vond ik een boek over kleding maken. Ik vind die boeken bij de tweedehandswinkel, daar struin ik graag. National Geographic vind ik trouwens ook heel gaaf. Ik heb er ongeveer vierhonderd. Fotoboeken ben ik ook dol op. Vooral straatfotografie vind ik mooi. Vivian Maier bijvoorbeeld, en die hele bekende Amsterdamse straatfotograaf… Ed van der Elsken. Ik vind het gewoon leuk om die er af en toe bij te pakken en lekker te kijken, of op te zoeken hoe bepaalde foto's tot stand zijn gekomen.

Er is hier regelmatig een shinrin-yoku wandeling; bewust wandelen met volle focus op al je zintuigen. Wat merken jouw zintuigen als je hier bent?
Er staan hier een aantal bomen die superlekker geuren, dus ik pluk wel eens een takje om te ruiken. En je hoort hier allerlei verschillende vogels. Buizerds, haviken, vinkjes, gaaien, kraaien soms ook. Boomklevertjes hoor je weleens piepen. En er zijn kleine spitsmuisjes, die piepen heel hoog. Ik hoor soms een vogel en wil dan weten welke het is. Nou kun je geluiden natuurlijk lastig googelen, maar er zijn een aantal websites met vogelgeluiden. Daar luister ik alles af tot ik iets heb wat er erg op lijkt… Hé, daar heb je weer een gaai.